В началото на зимата, когато големият ни син заговори за започващият ски-сезон (той кара сноуборд), Матей категорично заяви, че не иска да кара ски, защото ще се удари. Отидохме на почивка в Австрия и там всички хора ходеха екипирани и със ски или сноубордове. На Матей това му се видя много интересно, сигурно като от фантастичен филм и заяви, че иска да кара ски. Обещахме му, че ще го запишем в детската градина, когато и всички деца ще ходят. Първото ски-училище го пропуснахме, беше болен. На второто не го пуснахме, тъкмо беше боледувал и ни достраша. Матей всяка сутрин е ревал на вратата, когато децата тръгват за пистата, защото не го вземат на ските. Персоналът се беше видял в чудо с него. Всъщност първоначално като го питах той каза, че не иска да ходи и това беше и основната причина да не го запиша. Тази седмица е третата, в която децата от нашата ДГ ходят на ски. Записахме Матей, защото той го искаше. Вчера отиде с ентусиазъм, обаче днес вече не иска да ходи. Качих го насила в буса за ДГ.
Моля ви, кажете ми как да реагирам, какво да му обяснявам? Обяснила съм му, че ходи на ски, защото той много искаше, че там е хубаво и ще се научи. Той започва да си измисля разни болежки - крачето, коремчето, очите ... само и само, за да не ходи.
И какво да правя? Да го спирам ли? Какъв извод ще си направи от това, че може да ни върти както си иска? От друга страна, ако наистина страда и не му харесва, как да го карам насила да ходи?
Помагайте, че вече не знам кое е правилното