Да ви разкажа накратко:
Няколко деца си играят в пясъчника, сред които е и моето.
По едно време моето дете замахна с лопатка лекичко и удари друго дете по главата. Като видях това, аз която стоя на един метър от децата, на ръба на пясъчника веднага дръпнах моя, скарах се и същевременно погледнах другото дете, какви са поръженията и да видя дали не се е уплашило. На детето нищо му нямаше.
От съседната пейка скоква бабата на другото дете, придърпа го и същевременно започна да се кара на моето.
Вижте - не оправдавам моето дете. Дори аз бях шокирана от действията му, защото досега не е правил такива неща и след това му се скарах, обясних, че така не се прави, че другото дете го боли и т.н. и т.н. Но си мисля, че при положение, че съм до детето си /а не съм се врътнала и съм го оставила да прави каквото си иска и не съм реагирала/ аз съм тази която може да му се скара.
Като чух репликите на бабата спрямо моето дете побеснях и й го казах направо, че детето ми може да е направило беля, но при положение, че аз съм тук аз съм тази която може да му се скара и тя -жената да се въздържа от реплики. Пак повтарям, че не оправдавам моето, но и другото дете не беше пострадало, не беше дори и ревнало за да реагира бабата толкова бурно и така настъпателно спрямо моето дете.
Вие бихте ли в такава ситуация позволили на чужд човек да се кара на детето ви?