1. Не намирам за особено красиво малко детенце с обеци.
2. Опасно е, защото децата са непрестанно в движение, закачат се, борят се и т.н. - и дори да не стане друг проблем, може да се закачат, да им ги дръпнат или нещо друго и да се наранят.
3. От къде да знам, че след години ще са модерни или децата ми ще се харесват с дупки на ушите.
4. Много по-голямо е удоволствието, когато сам си взел решение за нещо (особено за това, което единствено наистина ти принадлежи - собственото ти тяло).
5... (Мога да стигна до над 15.)
Благодарна съм на моите родители, че оставиха решението на мен. Пробих си ушите на 15 г. и бях много горда, че съм го направила (баща ми беше с мен, за да ми "пази страх"). После, когато ушите ми се възпалиха, обвинявах само себе си. Сега съжалявам, защото не винаги ми е приятно да ходя с обеци, а празните дупки на ушите стоят гротескно. Естествено, че по официални поводи обеците стоят елегантно, но нали има и клипсове .
Не ми се иска да обидя никого, но поставете се на мястото на децата си. Тялото си е тяхно и нека те взимат решения какво да правят с него. С изключение на самоубийството (пази Боже) или самонараняването, не бих се намесвала, пък ако искат да си сложат 100-тина обици където им падне или да се нашарят с татуировки.