Храната не ми е била проблем, но помня една супа от спанак или друга зеления, която не исках да ям и като ме заплашиха, излях под масата. После ме накараха да я изям насила, ама аз пак им я върнах.
Нямах късмет него ден.
Приятелят ми Бойко. Един ден го нямаше на градина и познайте кой си тръгна възмутено и се прибра вкъщи, пресичайки доста натоварен булевард. Баба ми за щастие още не била отишла на работа и ме върнала, но другарките вече са били пред истерия. Все пак съм била само на три.
Масите, бяха едни трапецовидни и ги нареждаха до стената. Ако не ни хванеха, лазехме под тях и си представяхме, че сме крокодили.
И една леличка, която ме щипеше по бузите и не само там. Накрая май я уволниха, зашото тормозела и дуги деца.
И снимки с другарче рожденик. Двама-трима избрани приятели се нареждаме гордо около него и тортата и се надяваме, че ще ни огрее да изядем фонданено зайче или поне гъбка.