Аз не съм за този форум, тъй като поне до този момент имам прекрасна връзка с бащата на моето дете. От време на време обаче попрочитам по нещичко от форума. Искам да ви кажа, че аз съм дете на разведени родители и съм отгледана от мама. Баща ми идваше от време на време да ме вижда, което наистина ме травмираше - особено след като се разделиха (била съм на 6 години), но с течение на времето разбрах, че това е било полезно за мен. С баща ми вмомента сме "приятелчета", пием си заедно бирата и си говорим общи приказки. Никога не ме е подкрепял в нито едно важно решение от живота ми, нито е успял да ми помогне по какъвто и да било начин. Майка ми е казвала доста негативни неща за него пред мен още като дете - което много ме нараняваше и досега ми е адски неприятно. Така или иначе, нейните страхове, че ще реша, че баща ми е по-добър родител от нея и че ще имаме силна връзка с него не се оправдаха.
Всяко дете - рано или късно, разбира кой е човека, който е направил най-много за него, защото ако мъжете са безотговорни, то те си остават такива и нищо не може да ги промени. И до днес имам много силна връзка с майка си - от което според мен спечелихме и двете, защото такава връзка днес имам само с мъжа си и с моето диваче.
Целувки от мен!