Не знам дали тази тема е за тук, ако не е моля извинете ме и я изтрийте.
Моите родители са загубили две деца, които щяха да бъдат моите братчета. Преди много години. Едно от тях преди да се родя. А другото, когато бях на шест години. Тогава никoй не поговори с мен и не ми обясни какво се е случило. Бебето почина на около шест месеца. Казваха ми, че си е заминало и аз винаги питах къде е заминало, или че го няма вече, което в моето съзнание не беше обяснение. Може би са си мислели, че не разбирам, или не помня. Вкъщи и досега не се говори за това, а мен ме боли душата. В мен се е запечатал безмълвна, необятна мъка, като камък ми тежи на гърлото.
И сега, когато имам дете, мъката ми е още по-силна. Все си мисля дали прилича на моите братчета и какво ли щеше да бъде, ако бяха живи. Боли ме душата. Сигурно е егоистично да пиша за своята мъка, след като на моите родители им е в пъти по-тежко, но все пак се питам има ли между нас загубили братче или сестричка в детска възраст и как го преживявате?
Извинете ме, дълго стана...