Реших и аз да опитам / детска му работа / и докато си чаках да ми напишат нещо изведнъж ръката ми се залепи за листа и започна да пише. Не беше моята ръка и не можех да я контролирам. За да спра да пиша се наложи да си помогна с другата. Беше баба ми, писа колко много ни обича и искаше да и занесат на гроба 2 неща. Едното даже и не знаех какво значи - думата не ми беше позната. Каза, че много бърза и не може повече да говори с мен. Няколко реда пишеше само обичам ви, мисля за вас. Оказа се, че нещата които е поискала едното го е ползвала доста, но са забравили да и го сложат, а другото и е било любимо, но овехтяло и са и сложили ново. Никога не съм била близка с тази ми баба.
Чувството - целия се тресеш и не можеш да си намериш място. Не бих искала пак да го преживея, доста е стряскащо.
Майка ми си говореше и с дядо и с татко, но не споделя много от тези разговори. Всичко, което са и казали стана. Пишеше си с така наречен наблюдател - никога не ти казват кога точно нещо ще стане, а да или не. Каза на майка ми какво да направи, за да не мине сестра ми на инсулин - беше минала границата. Преди това и беше казал тя да измие на баща ми главата, не го направи, защото той не вярваше в такива неща и не би и позволил - почина от тумор в главата по-късно.
В началото, за да му повярва и каза, че ще и каже 4 от числата на тотото - паднаха се. Можеше да и каже и другите, но по този начин се намесва и променя хода на нещата. Правят го само когато се налага. Беше и писал, че те са подали елементите от менделеевата таблица и има още няколко, които липсват, но човечеството не е узряло да ги знае. Много ще ни помогнат, но ако не ги ползваме правилно и много ще навредят.