От година и половина живеем заедно и това е основното и да не кажа единствено нещо, по което не постигаме и няма да постигнем консенсус. По принцип аз съм разхвърляната (на фона на него направо съм като клошар ), но откакто живеем заедно се съобразявам изключително много, прекалено много! Педант е що се касае до колата - как да се качвам, та да не я одраскам (опазил ме Господ ), как да пускам колана, та да не одраскам гредата (майка му веднъж уби муха на нея - смени се на следващия ден), за ядене и дума не може да става. Това иде дойде, колата си е негова. Голям проблем обаче става когато не съм си прибрала халата отново в банята веднага след като се изкъпя или 2 дни не съм махнала колието от раклата, което съм оставила преди лягане. Най-големият му кошмар е преди дискотека - скромно съм се разположила в хола да си оправям косата, около мен има сешоар, четки, шноли и преса примерно (толкова го дразни тази "бъркотия", че не се вясва в стаята докато не свърша и не провери всичко по мястото ли си е). Бързам после да се гримирам и оставям пресата да изстине, дори и да бързам след това да се обличам и да тръгваме, за да не закъснеем, и през ум не може да ми мине да оставя нещо не откъдето съм го взела . Ма защо душа не бил на закачалката, а на крана, ма защо не съм сгънала одеалото по-прилежно, защо съм си оставяла очилата горе, ми не долу?!?!?!?!?!? Бавно, но сигурно се роботизирам! Моля, дайте съвет как да спра това нещо преди да започна да спя права, за да не мачкам чаршафите