бебето което родих е имало вродена малформация която тя така и не е видяла през цялото време а ме уверявяше че бебето е много добре, в следствие на тази малформация бебчето почина на следващия ден. От там започна моят кошмар прибирането в къщи сблъскването с приготвеното бебешко креватче, приготвените дрешки и т.н, дори и след толкова време сега като ви пиша очите ми се пълнят със сълзи и ръцете ми треперят. сега правим опити за бебче но може би психиката си оказва влияние и то не става и не става, но аз всеки месец се надявам и продължавам с опитите.Всеки месец се моля чудото да е станало но ...Надявам се на никой да не му се случва нещо подобно, защото няма по тежко нещо от това да погребеш собственото си бебче
Пожелавам повече усмивки на всички и много позитивни емоции

Дано в скоро време всички се повалят с гушнати бебчета
от тогава насам и вярата че един ден и аз ще изпитам чувството на майка все ми се иска този ден да е по скоро но... когато стане



