В работата ме молят да дам да си гребнат малко от моето кисело мляко. "Нали не е проблем, че ще си взема малко!" Казах, че ще пресипя, само да даде чашка или нещо, в което да отделя. Не, не, не, не било проблем. Не я било гнус. Е, да де, ама за мене е проблем това гребане от общата кофичка.
Всеки път в такива ситуации се чувствам като стисла, на която й се свиди лъжичка мляко или хапка сладолед. Писна ми да се обяснявам. Хората ме гледат неразбиращо.
Така ли гребете и сърбате от чуждите чинии? Струва ми се много масово.
Поръчаха си салати и пристигнаха едни огромни в картонени кутии. Яде, яде и накрая ми казва: Не мога повече, дояж я!
Дори не мога да си помисля да дояждам нечия салата от кутия. Собствената ми сестра би отделила толкова, колкото мисли, че ще изяде, за да може и аз да се нахраня, ако имам нужда.