За съжаление имам много близка роднина в положението, което описа Бронте. Само че изхвърленото на вън дете е било на 7. (аз съм била по-малка тогава)
Тъжна история. Не ми се разказват подробности...
Прагът бе достигнат един ден, когато жената реши, че и второто й дете е пораснало достатъчно, за да се грижи за себе си (около 10ти клас) и буквално избяга в чужбина. Сега се справя добре, върна се тук, живее самостоятелно. Но за злината, която вече е сторена на децата... не ми се говори.