
Нека кажат хората, расли без баща или без майка.....
особено ако е момче....има моменти , в които нито една майка, колкото и да е свястна, не може да замести бащата - и обратното също. Тази, която си мисли, че може, жестоко се лъже! Е, на самотните родители им се налага, но това не значи, че е на 100 процента по-добре!
Ей ме, на - дете израсло без баща. По стечение на обстоятелствата. Демек - по неволя. И с доста по-малък брат, за който трябваше активно да полагам грижи ш това число и финансови откакто съм на 16-17. И на моменти ми е било адски трудно. Имало е и моменти, в които съм мислила, че няма да се справим, че аз няма да успея, НО винаги съм била благодарна на съдбата, че го имам. (Де факто по-силата на логиката тук - ако аз нямах брат щеше да ми е доста по-лесно, и на майка ми тоже) Детето, след опита на трудното ми детство, за мен е отговорност на последно място. Не е нужно да си готош за това, за да имаш шанс да успееш. Детето е посока, шанс, възможност, двигател за по-доброто в теб. Давам един искрен глас в полза на живота. Бащата липсва, но тази липса дава повече, отколкото взема. Имам си пример пред мен. Брат ми на 20 и няколко има кариера, на която биха завидели почето 50 годишни мъже..., напълно легално, постигната с усилия и не на последно място - явно и защото има подкрепата от нас. Т.е - достатъчни сме били.
Вместо лекар - потърси добър адвокат. И зарежи този посерко, ама след като го осъдиш за добра издръжка. Какво си замислила за жена ми - ами ако е така шземи и скочи през балкона. Гледай напред, да и следшващия си го избери сшободен, или поне не забременявай от несвободен.